Deze titel slaat op het feit dat hoe veel ik hier ook verander, ik altijd de chaotische willemijn zal blijven, zo heb ik het namelijk niet eens een week kunnen volhouden om op bepaalde tijdstippen iets op mijn blog te zetten. Maar dit maakt natuurlijk niet uit, want nu heb ik een langere post voor jullie in het vooruitzicht. Dus wat heb ik deze week allemaal gedaan? Van woensdag herinner ik me nu om eerlijk te zijn al niet zo veel meer. Ik ben nadat ik klaar was met classes lunch gaan halen met Afnan :) Het is heel leuk om gewoon een random iemand te hebben om mee af te spreken zo nu en dan, vooral omdat ze in zo'n ander klimaat is opgegroeid dan ik en ook dan de meeste mensen hier. Tijdens de lunch kwam ik erachter dat ze bang is voor honden, waardoor Lewis & Clark niet de beste plek voor haar door is, aangezien mensen hier hun honden vaak uitlaten. Elke dag dat je hier loopt kom je ten minste wel een stuk of 5 honden tegen (ook aangezien er veel mensen hier zijn die service honden hebben, ik weet niet of ik het al gezegd had maar er leeft er een in Akin die heel groot, harig en zwart is). Dus ik had een plan laten we wachten tot er een hond komen en dan vragen of we hem mogen aaien, aangezien ze dan misschien minder bang voor ze zou worden. Maar juist op dat moment, je raadt het al, kwam er helemaal niemand langs. En we hebben daar denk ik wel een half uur of uur buiten gezeten nog. Toen ik naar Akin ging was iemand bezig acai bowl te maken, en ik mocht proeven en het was behoorlijk chill. Ik ben toen naar Lana in de bieb geweest en ze heeft mijn blog post gecheckt op of hij te persoonlijk was: ik houd namelijk nog een andere blog bij voor personal media, willemijnrhsm270.blogspot.com, en daarna heb ik haarverf gehaald voor iemand in mijn dorm. In de avond had ik kung fu en we moesten voor het eerst iemand onderuit trappen (terwijl je voor diegene stond, het was heel raar vooral omdat we de lerares neer moesten halen). Ik denk dat ik daarna weer een film gekeken heb met mensen in Akin. Op donderdag was ik veel vroeger uit dan normaal aangezien mijn psycho niet doorging en ik heb de hele dag zowat met Momoka doorgebracht. Zo hebben we gegeten in de troom (lekker ongezond mjam), een pakketje dat ze van haar moeder had gekregen uitgepakt (ik kreeg chocola van haar :) ) hebben we gefrisbeed met Yoanna (die nog in het frisbee team zit net als Momoka) en Steephen en Emma. Ik ben nog steeds niet zo goed, maar ik word al beter. Ook gingen we naar Spruce (momoka woont hier) en spraken we af om met haar roomie's op zaterdag naar de stad te gaan. We zijn toen gaan eten en daarna naar een ISLC (international students lewis & Clark) evenement geweest, waar we gratis donuts kregen in ruil voor ideeën voor komende evenementen. Daarna heb ik in de kamer van Anna en Iris gezeten met wat mensen en hebben we 'zitten leren'. Ik hoefde vrijwel niets te doen, dus ik deed ook gewoon niets. Daarna heb ik nog burlesque gekeken met Dakota en Anna. Vrijdag ben ik Nicola komen opzoeken, aangezien ze ziek was en ben ik daarna met Dakota en andere Anna (amerikaanse) naar een bouldering gym geweest waar we geklommen hebben. Bouldering is overigens klimmen op een klimmuur zonder touwen of zekering en Dakota is een hele goed boulderer die meedoet aan wedstrijden (zo was er op zaterdag de grootste wedstrijd in de US). Ik was er echt behoorlijk slecht in. Zo heb je verschillende levels op muren die scheef hangen of caves vormen. Voor mijn gevoel kwam ik tot level -1 aangezien ik alleen de B's en 0 levels kon doen, en 1 voor mij al te moeilijk was. Hoewel deze muren niet zo hoog zijn, maximaal 5/ 6 meter denk ik, is het toch best spannend zonder zekering. Zo viel ik een keer vanaf de top naar beneden omdat ik geen kracht meer had. Gelukkig zijn de vloeren helemaal zacht en sponsachtig dus deed het geen pijn. Het voelde vooral nogal falend. Na een uur was ik helemaal dood en uitgeput al en heb ik met Anna vooral op de kussens liggen kijken naar Dakota die als een aapje overal makkelijk naartoe klom (en dit dus ook gewoon deed met een arm). Daarna zijn we naar een Thais restaurant geweest en heb ik voor het eerst Pad Thai gehad en het was echt super lekker!! (dit is bijzonder omdat ik altijd dacht dat ik niet van Thais eten hield). Net toen we een lyft besteld hadden, kwam ik erachter dat ik mijn haarclip vergeten was in de bouldering gym, dus met nog 2 minuten ben ik erheen gerend, mijn clip gehaald en ben ik teruggerend en ik was op tijd hoor. Toen we thuis waren (dat was om half 7) ben ik naar Akin's movie night geweest. Hoewel er heel weinig mensen waren (een stuk of 8) heb ik toch erg genoten. We keken farewell my concubine een 2 uur en 51 minuten lang durende film over 2 Chinese operaspelers die het verhaal vertelden van een krijger en zijn concubine (waarbij een van de twee dus de concubine speelde en daarbij met een hele rare stem in het Chinees zong). Het was een erg goede film die zich bezighield met de verschillende tijden in China, die veel metaforen bevatte en die bovendien erg unieke taal bevatte. Aan het einde van de film waren we allemaal nogal klaar met de wereld omdat er zo veel ellende in de film was, en iedereen dood ging of zelfmoord pleegde. Op zaterdag ben ik de stad in geweest nadat alles leek fout te gaan en ik 2,5 uur heb gewacht op de pio (bus). Uiteindelijk ben ik met Quinn, Eirini, Anna (latvian), Momoka en Minami de stad in gegaan, waar een pink ribbon event gehouden werd waar mensen voor aan het dansen waren. Verder zijn we nog gaan kleding shoppen, zo heb ik nu een nieuw jack voor bij mijn schoenen die ik eerder gekocht had in de shopping mall en een nieuwe ketting. Daarna ben ik naar een echt sushi restaurant geweest met Momoka. Ik vond dit heel bijzonder, er waren namelijk rolbanden met sushi erop. Ik weet niet of jullie het principe kennen van dit soort restaurants, maar basically zijn er verschillende kleuren borden met sushi, en elke verschillende kleur heeft een bepaalde prijs. Aan het eind wordt je bedrag dan bepaald door de hoeveelheid borden die je hebt. Het was heel lekker, en ik was vooral heel blij omdat ik veel vis sushi geprobeerd heb!! Uiteindelijk kwam ik aan in Akin en hebben we weer een film gekeken. Gister ben ik voor het eerst naar de gym in Stewart geweest met Nicola, Eirini en Anna en hebben we workouts gedaan. Verder heb ik in de avond in de bieb gestudeerd (wel een uurtje) en naar Momoka geweest voor mijn Japans (ik wilde een extra berichtje naar mijn sensei sturen omdat ze weg ging voor familiezaken en wist niet hoe ik dit moest opschrijven). Verder hebben we 2 films gekeken, eerst pokahontas en daarna Mulan :) Vandaag doe ik nog niet zo veel ik heb mijn lessen gehad en heb ontbijt en lunch gehaald. Nu wordt het eindelijk tijd voor studie :) Dus see ya later!!
Eerste post sinds lange tijd
Ik heb zo lang niets meer gepost dat ik niet eens meer weet wat ik gedaan heb deze afgelopen weken. Wat ik wel weet is dat ik deze paar weken zonder bloggen me veel meer thuis ben gaan voelen hier in Portland. Ik vind mijn vakken allemaal behoorlijk leuk, ben een beetje in een ritme aan het komen kwa huiswerk maken (dit ging niet zo goed met mijn midterms namelijk, scenario 1: tot 1 uur 's avonds bezig met leren voor een psychologie toets omdat ik geen notes had gemaakt van de teksten en alles dus opnieuw moest lezen ook al had ik later iemand anders notes, scenario 2: niet genoeg leren voor Japans en dus niet zo zeker van mezelf zijn tijdens de toets) van beiden heb ik overigens nog geen cijfers terug dus we zullen het zien. Ik heb denk ik een paar semi grote anouncements : allereerst ben ik gestopt met frisbee omdat het te veel tijd in beslag nam. Ik herinner me mijn enige ochtendtraining van 6 tot 7:30 waarna ik meteen door moest naar een class. Ik heb nog nooit zo veel espresso in de ochtend gedronken, ook al voelde ik me wel heel goed daarna. Ik had namelijk hele lange dagen. Verder heb ik auditie gedaan voor a capella en ben ik niet toegelaten (overigens bijna niemand was toegelaten, waaronder 2 meisjes die ik ken en die heel goed kunnen zingen). Ik ben naar nog een concert geweest, namelijk die van Nothing but thieves. Dat was vorige week. Ik ging met Anna en Anna er naartoe (ik voelde me een erge buitenstaander door mijn naam ;P ). Het was een heel leuk concert, omdat ten eerste er 3 bands bleken te zijn in plaats van 1, ten tweede omdat er vrijwel niemand was en we dus helemaal vooraan stonden (afgezien van de twee mensen die voor me stonden), en ten derde omdat we na de show de bandleden ontmoeten, omdat ze buiten stonden te roken. Vorige week heb ik niet veel meer gedaan dan het concert, ik was namelijk niet naar veel club meetings gegaan, omdat ik het druk had met leren. Het voelde nogal leeg, daarom probeer ik deze week naar meer te gaan. Nog een leuk feitje is dat ik in de community council van Akin zit, wat betekent dat ik de activiteiten organiseer en regel, deze vrijdag wordt het film kijken met snacks en misschien bubble tea (dit is overigens een van mijn lievelingssnacks hier geworden, ik haal het elke keer dat ik Portland in ga). Films kijken is trouwens ook een van mijn favoriete bezigheden met de mensen in Akin. Zo zit ik nu in de common room met mijn tweeling Emma (ze lijkt heel erg op me is al door meerdere mensen gezegd) en zitten wat vrienden de film reservoir dog te kijken, waar ik ook voor uitgenodigd was.
Het leven hier is heel anders dan dat thuis. Ik gebruik mijn mobiel veel minder, heb minder tijd voor mezelf (maar toch genoeg), eet heel onregelmatig (meestal 2 maaltijden per dag met wat snacks), heb soms momenten van heimwee (vooral als ik met sistapus praat), ga veel de stad in zonder dat ik een doel heb, chill veel op het gras terwijl ik huiswerk doe en heb niet zo erg door dat ik echt gewoon naar school ga en dit een echte opleiding is die ik doe. Ik geniet meestal van wat ik leer, en heb daardoor niet zo erg door dat het belangrijk is dat ik goede cijfers haal. Wat ik nu wel merk, is dat iedereen een beetje een routine begint te krijgen en dat er minder socializen is met nieuwe mensen, wat op zich wel chill is, maar toch mis ik het wel een beetje. Het is soms moeilijk met vrienden af te spreken die niet in Akin leven, aangezien er best wel een community/ ohana gevoel is. Zo zou ik vaker met Nicola en Momoka en Ivy/Nathalie willen afspreken en ook met mensen die ik niet zo goed ken, maar dit is best moeilijk. Wat wel raar is om te bedenken ook is dat ik vrijwel nooit meer afspreek met de mensen met wie ik op een trip ben geweest, op een of andere manier ben ik niet bij ze blijven hangen, ook al zijn zij nog wel vaker samen. Ik ga proberen maar meer met ze af te spreken (met sommige lig) zo ben ik wel naar een feestje geweest van 3 mensen van mijn groep. Om maar even wat randoms erin te gooien, ik heb eindelijk mijn kamer deels versierd met quotes!!! Ook al zijn het er nog maar een paar, ik ga er zeker nog meer bij hangen, aangezien mijn roomie en ik onze kamer echt totaal niet versierd hebben (ik ben er eig ook vrijwel nooit, ik zit altijd in de common room, omdat daar bijna altijd wel mensen zijn). Met mijn roomie en mij gaat het nog steeds goed, we zijn pas op een hike gegaan samen in het bos (eig gewoon op campus) toen het regende en dat was best wel gaaf, we zagen paddestoelen liepen over een riviertje en kwamen helemaal doorweekt aan bij de football wedstrijd, waar ik totaal niets van begreep ook al probeerde Will het me uit te leggen. Ooh nog een announcement, ik heb mijn witte band met zwarte streep behaald bij kung fu, er werd een hele ceremonie voor gehaald, ook heb ik mijn conversation partner ontmoet :) ze heet Afnan en komt uit Saudie - Arabie. Ik had me hiervoor opgegeven omdat ik graag een nieuw iemand wilde ontmoeten en ik graag iemand hielp beter te worden in Engels (ik heb me heel sneaky opgegeven, eigenlijk moest je Amerikaans zijn om het te doen, maar ik dacht mijn Engels is vast wel goed genoeg en ze hadden toch mensen nodig) en ze is heel lief!! Ze is wel echt al 25 dus voelt het raar dat ik degene moet zijn die haar Engels moet verbeteren, aangezien het ook echt al behoorlijk goed is. Morgen ga ik weer lunch met haar halen. Vandaag ben ik weer naar bollywood dansen geweest, en elke week krijgen we een filmpje toegestuurd, ik ga proberen aan het eind van het jaar er een filmpje van te maken. Gister heb ik in council chamber het presidentiele debat mogen aanschouwen, en poeh wat was dat pijnlijk. Hoewel ik het eens zou kunnen zijn met Clinton's ideeen geeft haar constante geforceerde lach me het idee dat ze niets meent van wat ze zegt, en laat me niet beginnen over Trump. Hij is het type 'debater' dat ik totaal niet mag, vooral schreeuwen om te overtuigen, en geen waarheid maar een en al leugens. Na een uur ben ik maar weg gegaan (ook omdat ik weer kung fu had), ik vond het wel heel interessant om te zien. Nog een cool iets was carnival night in the bon, hier was er een man op stelten, die het entertainment was, die met linten speelde, googelde en daarnaast was er allemaal kermis eten, ik heb eindelijk een corndog gegeten (die niet zo lekker was als verwacht), suikerspin, popcorn met karamel (en hier kon je ook stukjes gezoete bacon overheen gooien), churros (die jammer genoeg op waren toen ik er kwam), root bear koekjes en tater tots (aardappelkroketjes). Het was behoorlijk speciaal afgezien van het feit dat een van mijn vriendinnen er niet bij was omdat ze haar meal al gebruikt had en niet voor een tweede keer naar binnen mocht. Aangeland bij mijn engelse skills: ik heb het idee dat ik nog niet per se beter ben in Engels, maar ik heb wel totaal niet meer door dat ik Engels praat de hele tijd. Ook met essays heb ik niet zo veel problemen meer, ook al hoef ik die toch niet veel te schrijven, in tegenstelling tot Fleur hihi. Ik weet wel dat ik nuttige alledaagse woorden leer hier zoals kettle, outlets, en dingen waar ik nu niet op kan komen.
Mijn Nederlands gaat wel achteruit heb ik het idee, maar op dat moment maak ik me daar niet te veel zorgen over.
Aangezien ik behoorlijk moe nu ben en geen idee meer heb wat ik moet schrijven (ook al ben ik waarschijnlijk enorm veel vergeten) ga ik maar stoppen.
Ik ga proberen elke drie dagen er wat op te zetten (elke vrijdag en dinsdag)
Wish me luck :)
Het leven hier is heel anders dan dat thuis. Ik gebruik mijn mobiel veel minder, heb minder tijd voor mezelf (maar toch genoeg), eet heel onregelmatig (meestal 2 maaltijden per dag met wat snacks), heb soms momenten van heimwee (vooral als ik met sistapus praat), ga veel de stad in zonder dat ik een doel heb, chill veel op het gras terwijl ik huiswerk doe en heb niet zo erg door dat ik echt gewoon naar school ga en dit een echte opleiding is die ik doe. Ik geniet meestal van wat ik leer, en heb daardoor niet zo erg door dat het belangrijk is dat ik goede cijfers haal. Wat ik nu wel merk, is dat iedereen een beetje een routine begint te krijgen en dat er minder socializen is met nieuwe mensen, wat op zich wel chill is, maar toch mis ik het wel een beetje. Het is soms moeilijk met vrienden af te spreken die niet in Akin leven, aangezien er best wel een community/ ohana gevoel is. Zo zou ik vaker met Nicola en Momoka en Ivy/Nathalie willen afspreken en ook met mensen die ik niet zo goed ken, maar dit is best moeilijk. Wat wel raar is om te bedenken ook is dat ik vrijwel nooit meer afspreek met de mensen met wie ik op een trip ben geweest, op een of andere manier ben ik niet bij ze blijven hangen, ook al zijn zij nog wel vaker samen. Ik ga proberen maar meer met ze af te spreken (met sommige lig) zo ben ik wel naar een feestje geweest van 3 mensen van mijn groep. Om maar even wat randoms erin te gooien, ik heb eindelijk mijn kamer deels versierd met quotes!!! Ook al zijn het er nog maar een paar, ik ga er zeker nog meer bij hangen, aangezien mijn roomie en ik onze kamer echt totaal niet versierd hebben (ik ben er eig ook vrijwel nooit, ik zit altijd in de common room, omdat daar bijna altijd wel mensen zijn). Met mijn roomie en mij gaat het nog steeds goed, we zijn pas op een hike gegaan samen in het bos (eig gewoon op campus) toen het regende en dat was best wel gaaf, we zagen paddestoelen liepen over een riviertje en kwamen helemaal doorweekt aan bij de football wedstrijd, waar ik totaal niets van begreep ook al probeerde Will het me uit te leggen. Ooh nog een announcement, ik heb mijn witte band met zwarte streep behaald bij kung fu, er werd een hele ceremonie voor gehaald, ook heb ik mijn conversation partner ontmoet :) ze heet Afnan en komt uit Saudie - Arabie. Ik had me hiervoor opgegeven omdat ik graag een nieuw iemand wilde ontmoeten en ik graag iemand hielp beter te worden in Engels (ik heb me heel sneaky opgegeven, eigenlijk moest je Amerikaans zijn om het te doen, maar ik dacht mijn Engels is vast wel goed genoeg en ze hadden toch mensen nodig) en ze is heel lief!! Ze is wel echt al 25 dus voelt het raar dat ik degene moet zijn die haar Engels moet verbeteren, aangezien het ook echt al behoorlijk goed is. Morgen ga ik weer lunch met haar halen. Vandaag ben ik weer naar bollywood dansen geweest, en elke week krijgen we een filmpje toegestuurd, ik ga proberen aan het eind van het jaar er een filmpje van te maken. Gister heb ik in council chamber het presidentiele debat mogen aanschouwen, en poeh wat was dat pijnlijk. Hoewel ik het eens zou kunnen zijn met Clinton's ideeen geeft haar constante geforceerde lach me het idee dat ze niets meent van wat ze zegt, en laat me niet beginnen over Trump. Hij is het type 'debater' dat ik totaal niet mag, vooral schreeuwen om te overtuigen, en geen waarheid maar een en al leugens. Na een uur ben ik maar weg gegaan (ook omdat ik weer kung fu had), ik vond het wel heel interessant om te zien. Nog een cool iets was carnival night in the bon, hier was er een man op stelten, die het entertainment was, die met linten speelde, googelde en daarnaast was er allemaal kermis eten, ik heb eindelijk een corndog gegeten (die niet zo lekker was als verwacht), suikerspin, popcorn met karamel (en hier kon je ook stukjes gezoete bacon overheen gooien), churros (die jammer genoeg op waren toen ik er kwam), root bear koekjes en tater tots (aardappelkroketjes). Het was behoorlijk speciaal afgezien van het feit dat een van mijn vriendinnen er niet bij was omdat ze haar meal al gebruikt had en niet voor een tweede keer naar binnen mocht. Aangeland bij mijn engelse skills: ik heb het idee dat ik nog niet per se beter ben in Engels, maar ik heb wel totaal niet meer door dat ik Engels praat de hele tijd. Ook met essays heb ik niet zo veel problemen meer, ook al hoef ik die toch niet veel te schrijven, in tegenstelling tot Fleur hihi. Ik weet wel dat ik nuttige alledaagse woorden leer hier zoals kettle, outlets, en dingen waar ik nu niet op kan komen.
Mijn Nederlands gaat wel achteruit heb ik het idee, maar op dat moment maak ik me daar niet te veel zorgen over.
Aangezien ik behoorlijk moe nu ben en geen idee meer heb wat ik moet schrijven (ook al ben ik waarschijnlijk enorm veel vergeten) ga ik maar stoppen.
Ik ga proberen elke drie dagen er wat op te zetten (elke vrijdag en dinsdag)
Wish me luck :)
Bollywood dansen
Heei beste lezers :) ik zal maar doorgaan waar ik gebleven was. Dus: zondag ben ik Portland weer in gegaan met Anna en Thea. We gingen op zoek naar een punk outfit voor het concert, maar jammer genoeg heb ik gefaald. In plaats van een punk outfit werd het een normale outfit en nog wat voedsel. Waaronder heerlijke nacho's, 3 enorme pannenkoeken voor ontbijt en een smoothie. We hebben vooral veel door Portland gelopen. Nadat we mexicaans gehaald hadden, gingen we naar de nagelstudio en overwoog ik een manicure te nemen (gewoon omdat ik het nog nooit gedaan heb), toen keek ik naar mijn nagels en dacht ik nee laat maar. Of dit kwam doordat ze zo mooi waren al of zo lelijk laat ik over aan je eigen verbeelding. Omdat we de laatste bus al gemist hadden, zijn we toen met een lyft (een soort uber) naar huis gegaan. Na daar een uurtje gezeten te hebben, ben ik naar de eethal gegaan met Nicola. Ik had toen overigens nog 10 minuten om de bus te halen (die gelukkig wel vlak voor the bone stopt). Na 7 minuten in de rij gestaan te hebben, en 3 minuten voedsel naar binnen gepropt te hebben, rende ik naar buiten waar Thea en Alex al stonden te wachten. Jammer genoeg kwam de bus weer eens te laat... En had ik dus voor niets gehaast gegeten. Na ons busritje zijn we door Portland naar de voedselkraampjes gelopen, waar zij avondeten gehaald hebben en ik bubble milk tea. Jammer genoeg had ik weer tapioca bubble tea, en liep ik dus weer als een gek te kauwen en genoot ik minder van mijn tea. Na ons eten liepen we naar het concertgebouw, wat heel klein was. De rij daarentegen was totaal niet klein, zo liep hij vanaf de deur helemaal om het gebouw heen (dus 4 blokjes straat om het gebouw heen). Midden op straat kwamen mensen toen ook nog eens hun cd's aanbieden en tegelijk vragen om fooien. Het grappige was dat de opties of 10 dollar of 40 dollar of ik geloof 100 dollar waren. Thea en ik stonden op dat moment alleen en hadden geen geld / wilden ook niet per se 40 dollar geven dus lieten we het daar maar bij. Nog steeds snap ik niet hoe die getallen opgesteld zijn. Na zo'n 30 minuten in de rij staan konden we eindelijk naar binnen. Eerst moesten we alleen nog een klein metaaldetectortje door om te laten zien dat we geen wapens bij ons droegen... dat voelde behoorlijk raar. Eenmaal binnen gekomen werd je overspoeld door geluid. I prevail trad als eerste op, en zij waren eigenlijk de meest heavy van alle drie de bands. Ze hadden twee zangers, waarvan een speciaal de screamo muziek deed. Ik heb na een paar liedjes snel oordopjes gehaald, omdat ik liever mijn oren niet nog verder wilde beschadigen en ik toch al heel ziek was. Wat me meteen al opviel was dat tijdens i prevail er behoorlijk veel mensen aan het kloten en duwen waren. Er ontstonden wel wat kleine moshpits maar die waren niet zo speciaal. Wat wel speciaal was, was dat mensen de hele tijd probeerden betere plekken te krijgen door andere mensen aan de kant te duwen. Naarmate tijd verstreek en neck deep begon werd het duwen alleen maar erger. En bij dat duwen moet je hieraan denken: grote groepen van 70 zweterige warme mensen die elkaar tegen elkaar aan gooien en andere van zich af proberen te weren. Het was praktisch gezien verschrikkelijk. Vooral toen ik tijdens de tweede show Alex en Thea kwijt raakte en de liedjes ook totaal niet kende :) Na neck deep was er een echter een kleine pauze. Op dit punt was ik Alex en Thea geheel kwijt en probeerde ik ze ook niet meer te zoeken, eerder probeerde ik een ruimte om me heen te creëren zodat mensen niet meer zouden duwen. Het was behoorlijk grappig maar ook ongemakkelijk toen bleek dat ik door stelletjes omringd werd en in mijn eentje tussen allen stond. Gelukkig waren ze allemaal heel aardig en kon ik nog een beetje met ze praten. In het bijzonder herinner ik me Hannah nog, het meisje dat naast me stond en dat te klein was om ook maar iets van het concert te zien (terwijl Pierce the veil haar lievelingsband was). Ik was heel blij toen ik erachter kwam dat pierce the veil het hoofdonderdeel was, aangezien ik alleen naar hun muziek geluisterd had. Hun t-shirts waren overigens ook echt heel gaaf, degene die ze verkochten waren alleen wat minder. Ik ga proberen online de t-shirts te vinden die ik zo vet vond. Pierce the veil was overigens ongelooflijk vet!! Zo waren er confetti kanons, rook kanon, heel veel lichten en harde muziek. Ook was er veel crowdsurfen aan de gang. Van het duwen had ik gelukkig vrijwel geen last meer. Na een veel te korte tijd, stopten ze ermee. Het was een heel raar moment toen ik mensen geen we want more hoorde schreeuwen, maar one more song, one more song. Ik bleef lekker we want more erdoorheen bleren. Nadat ze nog twee liedjes gezongen hadden (jammer genoeg geen hundred sleepless nights of besitos) stopten ze ermee en liepen wij naar buiten. We moesten de bus halen, die zou namelijk een half uurtje later ergens verschijnen (terwijl wij nog een stuk of 20 minuten moesten lopen) en Willemijn zo slim weer had haar laarsjes aangedaan met hakken. Ik had de hele avond al op die schoenen gedanst en moest vervolgens ook nog heel snel wandelen erop aangezien we haast hadden. Toch wilde ik niet zeuren omdat ik ze zelf aangedaan had, en heb ik maar op mijn wang gebeten. Omdat we uiteindelijk toch nog te veel tijd hadden, gingen we maar naar een subway waar zij wat te drinken gehaald hadden. Ik weet vrij zeker dat de kassa-medewerker high was, aangezien hij het de hele tijd over zijn muntenverzameling had, keihard aan het lachen was, en we hem daarvoor buiten hadden zien roken. Daarna gingen we naar buiten en wachten we op de pio.... en we wachtten... en we wachtten... maar hij kwam niet. Toen hebben we maar een uber genomen naar huis. De volgende dag ben ik de hele dag in het gras gaan zitten en huiswerk gaan doen. Ik wilde eigenlijk in de bieb gaan zitten aangezien ik nog geen psycho boek had, maar die was gesloten vanwege labor day, hoe ik dit boek uiteindelijk gekregen heb is een best leuk verhaal, vraag er maar eens naar als je geïnteresseerd bent. Daarna ben ik in de avond met Ivy en Natalie naar Forest gegaan (manzanita) naar Maddie's kamer. Wat ik niet bijzonder vond, afgezien van hoe groot de kamer was. Daarna ben ik naar Akin gegaan en heb ik met wat mensen beneden gezeten en geleerd. Vandaag ben ik voor theatre lab ingedeeld bij de dance extravaganza show, ben ik naar de international meeting geweest (helemaal in jurk omdat we de president van de school zouden ontmoeten, jammer genoeg was ik te laat door theatre lab) en ben ik naar een Bollywood dans club meeting geweest, wat wel grappig was. Daarna zijn we in akin gaan zitten en gaan leren. Nu ga ik zo maar slapen, aangezien ik nogal dood ben van Japans karakters bestuderen.... trusten :)
Portland 2.0
Na lange tijd (wel 5 dagen) probeer ik maar weer eens iets te posten op deze prachtige Orgegoniaanse blog. De reden dat ik niet zo actief ben geweest hierop is simpel. Mijn blog had wat kuren, elke keer dat ik probeerde iets te plaatsen sloeg hij de veranderingen namelijk niet op. Maar ja, mijn week in een notendop: lessen, eten, sporten en met mensen afspreken. Ook al klinkt het niet zo, mijn eerste lesweek was behoorlijk hectisch. Zo heb ik mijn eerste kung fu lessen gehad. Deze waren even zwaar maar toch anders dan verwacht. Tijdens de lessen leerden we naast bewegingen (schoppen, stance en slaan) ook meditatie en rituelen. Verder moesten we 4 bewegingen leren, die van de grote 4: de aap, de kraanvogel, de tijger en de slang (niet eens de praying mantis :( ). Dit waren veel verschillende soorten grondbewegingen en het resultaat daarvan is dat ik nu blaren heb op mijn voeten. Mijn andere lessen waren ook bijzonder. Te beginnen met theatre laboratory. Hoewel ik elke week lessen moet volgen en wel een vraag moet beantwoorden over de vorige les, is de rest eigenlijk gewoon vrijwillig slavenwerk. Zo heb ik twee keuzes: ofwel in het lab werken en kleren / decor maken/ verzorgen of bij een show werk verrichten. Ik ga denk ik voor de show kiezen omdat ik dan maar een week zware werklast heb en ik het heel leuk vind om een show van achter de schermen te aanschouwen. Mijn andere vakken zijn: interpersonal media (de manier waarop media de communicatie tussen personen en de maatschappij in het algemeen beïnvloedt) waarvoor ik een eigen blog en twitter moet opzetten en elke week dingen moet posten, Japanese 101 (beginnend Japans wat nu al extreem snel gaat en waar ik een extreem enthousiaste lieve lerares heb, die van elk hiragana karakter een tekeningetje maakt waaronder een oude vrouw die door een stok geslagen werd :P) en history of latin colonial america (behandelt de indiginous groepen in Zuid- Amerika die verjaagd werden en vermoord door de Europeanen). Hiervoor moesten we meteen 50 pagina's lezen (die overigens heel saai waren) en vragen beantwoorden. Aangezien ik zo goed kon plannen had ik dit uitgesteld en moest ik uiteindelijk om 6 uur opstaan om de vragen te beantwoorden. Van tevoren wist ik al dat het enige vak wat ik echt wilde volgen psychologie was. Omdat ik me hiervoor niet kon inschrijven via de computer omdat ik een exchange student ben en hier een soort error aan verbonden zat, ben ik 2 keer komen opdagen in de klas. Terwijl ik geen zekerheid had dat ik toegelaten zou worden, is het me dan toch gelukt !! Ik ben toegelaten tot psycho 100 en ik ga mijn geschiedenisvak laten vallen. Dit sprak me namelijk totaal niet aan en de werklast zal ongeveer gelijk zijn. Tot zover mijn vakken. De hele week heb ik met verschillende mensen afgesproken, gewandeld, gepraat en gister heb ik zelfs een film gekeken. Gister was ik na 12:30 al uit en kwam ik Momoka tegen (een meisje uit Japan) die ook al uit was. Ik heb met haar eten gehaald bij de Trail Room (het restaurant beneden) in plaats van in de bone, waar ik al een beetje gek van wordt. Beiden bestelden we hamburgers en nadat we gegeten hadden hebben we in Akin brother bear gekeken. Het was gister tevens de eerste dag dat het echt geregend heeft!! Het was raar om te zien hoe iedereen erdoor meteen wat somberder werd. Daarna zijn we naar de pio fair geweest. De pio fair is de dag in het jaar waar alle clubs een booth opzetten en leden proberen te werven. Het werd gehouden in de gymzaal door de regen en het waren er behoorlijk veel. Ik moet toegeven dat ik me ook heb opgegeven voor veel te veel waaronder ski/snowboard, surf, tennis, meditatie, chinese, bollywood, hiphop, international students en kayak club. In de avond was er nog een dansfeest :) Vandaag ben ik naar Portland weer geweest en ga ik straks waarschijnlijk meedoen aan capture the flag swords edition. Ik vraag me af hoe dat gaat worden. Morgen ga ik weer Portland in, en kijken voor kleding en belangrijker: ik ga naar mijn eerste concert!! Namelijk het concert van Pierce the veil, neck deep en I prevail (die ik van tevoren allemaal niet kende). Ik heb er zin in maar ben nog steeds ziek... Hopelijk gaat het binnenkort snel beter.
Ik ga maar eens stoppen, binnenkort weer een update.
Ik ga maar eens stoppen, binnenkort weer een update.
Life as a college student
Wat voelt als weer een jaar later, zet ik eindelijk weer een bericht op mijn blog. Vandaag heb ik mijn eerste class gehad wat betekent dat ik eindelijk een volwaardig college student ben. Aan de ene kant ben ik blij dat na 1,5 week introductie ik eindelijk echt begonnen ben, maar aan de andere kant betekent dit ook dat ik geen leuke activiteiten meer heb en ik weer huiswerk moet gaan maken.. Maar daarover straks meer, eerst maar even de afgelopen week. Na de shopping spree heb ik verschillende speciale dingen gedaan. Zo heb ik glow in the dark capture the flag gespeeld in een enorm stadium. Hierbij stonden beide teams met gekleurde neonkettingen beiden op een kant van het veld en moesten we proberen niet een vlag maar een soort stok, die overigens niet verstopt was, naar de overkant van het veld te brengen. Omdat mensen vooral bij de middellijn stonden te wachten, was dit extreem moeilijk. Iedereen leek om de beurt te gaan in plaats van tegelijkertijd. Zo probeerde ik ook een keer iedereen te laten rennen en was ik uiteindelijk de enige die rende... oftewel ik werd binnen 5 seconden gepakt. Desondanks was het een hele gave ervaring. Gister ben ik dan eindelijk ook Portland in gegaan. Eindelijk heb ik een telefoonnummer kunnen bemachtigen, waardoor ik nu zelf ook mensen kan bereiken via sms'jes wat Amerikanen nogal veel doen. Verder ben ik naar Powell's geweest, de zogenaamd grootste boekenwinkel in de verenigde staten. Er wordt gezegd dat je in deze bibliotheek wel dagen kan rond lopen. Zo zijn er verschillende kamers, verschillende afdelingen, boeken, schoolspullen, spelletjes, merchandise, random spullen. Het is eigenlijk een soort extreem grote Barnes and Nobles, en die is al zo groot... Hoewel ik niet veel heb bekijken, heb ik uiteindelijk mijn eerste boek hier gekocht. Deel 3 van the testing :) Maar deze dag in Portland was eigenlijk niet eens onderdeel van de NSO. Wat wel onderdeel hiervan was, was volunteerwork. Elk groepje moest ergens in Portland 3 uur gratis werk verrichten. En ik zat in het gelukkige groepje dat wilde ivy van bomen mocht knippen en planten mocht planten. Ik vond het in het begin een heel rare bezigheid, maar toen ik zag dat iedereen er helemaal door ontspande en van genoot, vond ik het uiteindelijk ook heel leuk. Nog een andere activiteit was the bounce-a-palooza op zondag (nadat ik Portland in was gegaan). Hiervoor was de gehele gymzaal volgezet met springkussens, waaronder normale luchtkussens, stormbanen en een luchtkussen waar je met een touw aan elkaar vastgemaakt zat en moest proberen harder dan de ander persoon te trekken en rennen en een basketbal in een net te gooien. Ook hadden ze binnen een lasertag baan opgezet, geheel en al met nep geweren en hoofdbanden met sensoren die afgingen als erop gestoten werd. Het was al met al heel leuk, totdat ik ging proberen een back flip te doen en hierdoor op mijn nek belandde :p Gelukkig niets aan de hand.
Al met al was oriëntatie heel erg leuk, en met de stress van mijn classes en het homework wil ik nu al weer terug ernaartoe. Ik heb heel veel leuke mensen ontmoet, ben heel sneaky in allemaal ander residence halls binnengegaan met mensen en heb best behoorlijk gegeten ook ;) nu ga ik echter weer beginnen met mijn huiswerk, en ook al weet ik dus niet of iemand dit stukje ooit gaat lezen (omdat het een toevoeging is) zal ik binnenkort weer een nieuw stukje erop zetten!!
Al met al was oriëntatie heel erg leuk, en met de stress van mijn classes en het homework wil ik nu al weer terug ernaartoe. Ik heb heel veel leuke mensen ontmoet, ben heel sneaky in allemaal ander residence halls binnengegaan met mensen en heb best behoorlijk gegeten ook ;) nu ga ik echter weer beginnen met mijn huiswerk, en ook al weet ik dus niet of iemand dit stukje ooit gaat lezen (omdat het een toevoeging is) zal ik binnenkort weer een nieuw stukje erop zetten!!
GOING ON A SHOPPING SPREE
okee gister heb ik dus absoluut geen tijd gehad om nog door te gaan met mijn blog. Mijn dag zag er als volgt uit: naar meetings gaan over visa, werk en internationals, nso groepen ontmoeten, mijn roomie ontmoeten, eten en in de avond naar Fred Myers gaan, de locale supermarkt. Het was een raar moment dat ik mijn roomie voor de eerste keer ontmoette. Ik ging net naar de NSO (new student orientation) om mijn starterspakket op te halen en wat bleek omdat ik een exchange student ben, was er geen groep aan me toegewezen. Juist toen me dat verteld werd, hoorde ik naast me iemand ook zich aanmelden en wie was dat, inderdaad Sophia Merry, mijn roommate. Na gewoon me even voorgesteld te hebben en nog wat dingen te hebben gedaan, heb ik haar een aantal uur niet gezien, totdat ik haar ging opzoeken in onze kamer, waar ze aan het inpakken was. Ze lijkt me heel gezellig en aardig, dus daar ben ik blij mee. Het enige was dat ik haar na dat half uur dat ik haar gezien heb, de rest van de dag haar niet meer gezien heb. Het was ook een speciaal moment dat we begonnen met de oriëntatie. We moesten met zijn allen in de chapel zitten, waar we op de weg naar binnen werden toegejuicht door alle NSO leaders. Vervolgens moesten we naar hele saaie speeches luisteren. Van tevoren was me al verteld dat we een klein groepje zouden hebben maar toen ik eindelijk met mijn groepje samenkwam, bleek het dat we zo'n 9 mensen hadden, niet erg veel dus. In de avond ging ik naar Fred Myers (de locale soort van 'walmart') waar een speciale studentenavond gehouden werd, waarbij een dj was ingehuurd en er speciale acties waren en er prijzen werden uitgedeeld. We gingen met twee bussen heen, nadat ik met 2 meiden op het gras had gezeten met chocomel, en hoe druk die waren niet normaal. Mensen konden er niet meer bij, je kon de persoon naast je niet meer verstaan en je werd gewoon overspoeld door geluid. Misschien werd het geluid gewoon benadrukt doordat ik zelf heel moe was... We waren lig met de eerste bus vertrokken omdat we dan zogeheten 'swag bags' konden krijgen. Wat bleek dat waren basically tassen die je kon vullen met gratis spullen die in bakken bij de voordeur lagen (en iedereen werd gek erover). Dit zette de toon voor de rest van het shoppen, zo werden er aan het begin ook loten gegeven. En Willemijn het gelukskonijn won een prijs. Alleen kon ze haar kaartje niet meteen vinden... Maar gelukkig zoals altijd bleek hij gewoon onderop haar tas te liggen en mocht ze haar prijs ophalen. Dit moest overigens bij een dj die midden in de winkel stond. Om dit scenario te schetsen: ik liep met een wasmand vol spullen (we konden geen winkelwagentjes vinden en die moest ik toch kopen) naar de dj toe met veel te luide muziek, liet hem proberen mijn naam uit te spreken door de microfoon (hij faalde overigens en zei maar gewoon de derde keer I'm going with what she says) en kreeg een 25 dollar giftcard :) Verder kreeg ik nog starbucks en heb ik uiteindelijk alles gevonden. Toen ik terugkwam bij Akin (mijn residence hall die overigens een heel schattig Lilo & Stitch thema heeft), lag mijn roomie al te slapen en probeerde ik zo stil mogelijk, wat dus totaal niet lukte met een te grote wasmand vol spullen naar binnen te sneaker. Gelukkig werd ze niet echt wakker en houd ik mijn status als goede roommate.
HIking and sup the columbia gorge (let's go nature crazy)
Hmm ik heb het idee dat dit een extreem lange post gaat worden, aangezien ik nu letterlijk een week niets meer geschreven heb en dit een van de meest avontuurlijke weken in mijn leven is geweest. Laat ik maar gewoon doorgaan waar ik gebleven was, in het super eight hotel. Na verschrikkelijk slecht geslapen te hebben, en zelfs om kwart voor 3 met Fleur te hebben gebeld, stond ik veel te vroeg op en ging ik ontbijt halen. Ook hier was alleen een typisch Amerikaans hotel ontbijt namelijk: wafels, vieze bagels, yoghurtjes en appelsap en sinaasappelsap. Jammer genoeg was ik helemaal alleen, en verbleef ik in mijn eentje aan een tafeltje ergens in het hoekje, al snel vond een typische Amerikaan me, en begon een verhaal over waarom vrouwen genetisch gezien beter zijn in dingen vinden dan mannen, best interessant eigenlijk. Maar toen hij begon over dat Duitsers en Nederlanders bijna hetzelfde zijn, haakte ik af (na het punt te hebben gemaakt dat Canadezen toch ook geen Amerikanen zijn #owned). Vervolgens was er weer het geweldig leuke karwei van koffers naar beneden versjouwen, en tijd doden. Toen ik eindelijk wegging met de shuttle waren er nog een paar andere mensen in tegenstelling tot de dag ervoor en er was zelfs een jongen die ook op L&C zat en naar een NST (new student trip) ging. Hij was heel aardig en toen we op het vliegveld kwamen en onze groep zagen chillen op de grond heb ik de rest van de reis in de pio shuttle naast hem gezeten. Toen we aankwamen op L&C was het eerste dat ik zag en rook een heleboel pine trees. Er waren nog geen mensen aangekomen die op mijn trip gingen, dus ik begon maar gewoon met spullen wegbrengen en overhevelen naar mijn kampeertas. Dat was eigenlijk heel raar, ze hadden op de grond een doek neergelegd met verschillende compartimenten erop waar de spullen op stonden die je mee moest nemen. Het probleem was dat ze maar heel weinig van alles hadden opgeschreven. Zo moest ik maar 2 shirts meenemen, 2 broeken, geen flip flops, etc. Gelukkig was ik rebellious en heb ik meer meegenomen, maar uiteindelijk had ik toch veel te weinig nog steeds. Dus moest ik dingen opnieuw dragen, wat geen pretje is als je er hele dagen in gewandeld hebt, of ermee door water hebt gelopen. Het resultaat van de reis is dan ook een enorme stapel wasgoed in het hoekje van mijn kamer. Nog een leuk typisch Amerikaans ding (dat denk ik lig) was dat we een trail mix moesten maken van tevoren. Op een hele grote tafel lagen allerlei verschillende soorten chocola, gedroogd fruit, noten en rozijnen (ja die verdient zijn eigen naam omdat hij niet erg gewaardeerd werd door de mensen en vrijwel vol bleef als enige), waarmee je een zak moest vullen. En dan hebben we het niet over een klein plastic zakje, nee een gigantische zip log bag van 20 bij 30 cm (prachtig gemeten met mijn vingers). Hiervan heb ik overigens vrijwel niets gegeten, aangezien ik er totaal geen behoefte aan had omdat alle chocola en noten heel vies geplet werden in de zak. Na alle spullen te hebben gepakt, gingen we eten en foto's maken. Foto's maken was zoals gewoonlijk een verschrikking en ik zweer nog nooit zo'n chagrijnige man te hebben ontmoet. Voor het eten gingen we naar fresh fields diner, waar ze heel lekker eten hebben! Vooral salade en aziatisch voedsel eigenlijk. Als versiering lagen daar overal tomaten, waar ik misschien ook wel een eentje stiekem van heb gepakt en gegeten. Na het eten gingen we spelletjes spelen... en wat voor spelletjes. Een van mijn favorieten was denk ik wel het hiiiiiihaaaaa spel. Voor wie niet op het eerste ogenblik ziet hoe dit uitgesproken moet worden, I got you covered, doe als volgt: open je mond wijd, trek je bovenlip over je tanden (zoals we vroeger oude mensen nadeden) trek je onderlip naar achter over je tanden en schreeuw in je meest Cowboy achtige accent hie-ha (fonetische spelling). Het spel verliep dan als volgt: 26 mensen vormen samen een grote cirkel en een begint met hiha zeggen, en maakt daar een armbeweging bij. De persoon tegen wie dit gezegd wordt, gaat dan door door tegen te volgende persoon ook hiha te zeggen, wie uiteindelijk niet enthousiast of snel genoeg is, valt af. Bij dit spel zijn nog enkele variatie zoals de hiha battle waar mensen zo lang mogelijk hiha moeten schreeuwen, of barn waarbij mensen overgeslagen worden, maar omdat jullie beeld van dit spel denk ik niet veel mooier wordt dan dit, laat ik het hierbij. Overigens heb ik nu nog maar een half uurtje om ontbijt te halen, dus zal ik mijn bericht later op de dag uitbreiden :) stay tuned
My never ending journey (kidding just 23 hours)
Dag 1: De officieel eerste dag van mijn avontuur. En wat een verschrikkelijk falende / gestreste dag is het geweest. Als ik erover nadenk heb ik best wel pech gehad. Bewijs a: een paspoortapparaat vond me niet op mijn foto lijken, bewijs b: ik kon niet klokkijken en was heel gehaast naar mijn gate aan t lopen (op hakken...) en toen ik aankwam was ik een half uur te vroeg, bewijs c: in Chicago moest ik heel random mijn bagage ergens laten staan in een compleet chaotische mensenmenigte en moest ik vervolgens met een random trein naar de terminal om daar nog meer dingen te doen, die niet aangegeven stonden. Ook duurde immigration zo lang dat ik uiteindelijk met wat gehaast 10 minuten voor het boarden bij de gate stond. bewijs d: ik moest een shuttle bellen, maar had in Chicago geen bereik, dus moest in Portland naar de infodesk. Maar ook heb ik geluk gehad, ten eerste heb ik het mooie vliegveld van Chicago mogen zien, met zijn leuke lichtjesgang naar terminal C (die ik overigens eerst gemist had...), heb ik de eerst vlucht naast een aardige vrouw gezeten die me hielp met mijn formulier invullen en met wie ik overigens een normaal gesprek heb kunnen voeren, en heb ik uiteindelijk mijn hotel gevonden. Ook dit ging niet soepel. Om de beurt koffers te trap op versjouwen omdat je door je koffie en tas niet 2 koffers meer tegelijk kon vervoeren. Ook kon ik geen water krijgen, omdat je de kraan naar voren moest trekken voordat je water kon krijgen, weet ik veel ;P Vandaag is een dag geweest met veel vragen, veel eten!! (de cesar chicken wrap van de beach shack is aan te raden) en veel zitten en wachten ( net zoals nu bijvoorbeeld, wachten tot iemand wakker wordt en ik kan laten weten dat ik nog leef). Morgen ga ik met de shuttle eerst weer naar het vliegveld, ws dan naar l&c en vervolgens op naar de Columbia George, het wordt extreem spannend, maar ik ga het rocken! Aangezien ik nu nogal lui ben en geen zin meer heb om te typen en te vertellen, zal ik het hierbij laten. Eerste dagje Amerika: stressful as hell, but fun as well :)